Choroby żył – Flebologia jest szeroką dziedziną chirurgii naczyniowej.

Rejestracja telefoniczna

poniedziałak – piątek: 09:00 – 19:00
sobota: 10:00 – 14:00

+48 22 721 81 05 +48 510 147 711 +48 576 100 999

Choroby żył

Choroby żył

Choroby żył – Flebologia jest szeroką dziedziną chirurgii naczyniowej i angiologii.

Flebologia zajmuje się stanami zakrzepowymi, następstwami zakrzepicy, niewydolnością żylną w układach powierzchownych i głębokich, prowadzącymi do zmian skórnych i dolegliwości często prowadzących do ograniczeń w życiu codziennym. Widoczne żylaki, pajączki fachowo nazywane teleangiektazjami, zmiany skórne, są nie tylko defektem kosmetycznym , ale często poważnym problemem zdrowotnym. Dzisiaj metody lecznicze znacznie się zmieniły.

Zgodnie ze światowymi rekomendacjami w tym zakresie stosujemy przede wszystkim termiczne metody zamknięcia czyli ablacji głównych pni żylnych.

Rekomendacje te tak jak np. Amerykańskie z 2011 roku wykazują wyższość technik małoinwazyjnych nad powszechnie stosowanymi wcześniej klasycznymi operacjami żylaków polegającymi na podwiązaniu i operacyjnym usunięciu zmienionej żyły. Do metod tych zaliczane są zarówno operacje laserowe (EVLA – Endovenous laser ablation, EVLT-Endovenous laser therapy) jak i te z użyciem fal radiowych lub pary wodnej. Różnice w wynikach i przebiegu leczenia małoinwazyjnymi metodami termicznymi są niewielkie i metody te mogą być stosowane zamiennie w zależności od doświadczenia danego ośrodka.

Flebologia

Choroby żył

Udzielamy konsultacji w zakresie:

Chorób tętnic:

  • miażdżycy
  • choroby Burgera
  • nerwic naczyniowych
  • zaburzeń naczynioruchowych

Chorób żył:

  • przewlekłej niewydolności żylnej
  • żylaków, pajączków
  • obrzęków żylnych i limfatycznych

Operacje laserowe żylaków

W Klinice w Klaudynie stosujemy operacje laserowe żylaków już od 2005 roku, jako te wykonywane z dużym już doświadczeniem na świecie potwierdzonym skutecznością i niskim ryzykiem powikłań.  Metody termiczne wymagają jednak znieczulenia tumescencyjnego polegającego na kilku nakłuciach na przebiegu zamykanej żyły i wytworzeniu tunelu wodnego wokoło żyły. Nakłucia te są niezbędne do oddzielenia zamykanej żyły od okolicznych tkanek tak, aby zmniejszyć maksymalnie przestrzeń uszkodzenia wysoką temperaturą oraz znieczulić i obkurczyć żyłę na wcześniej wprowadzonym światłowodzie. Nakłucia są zwykle dobrze znoszone przez pacjentów, którzy mając w perspektywie pełną aktywność po wykonanym zabiegu akceptują takie niedogodności.

Jednak postęp prowadzi do dalszych eliminacji odczuwalnych nakłuć. Wprowadzane są inne metody małoinwazyjne nie wymagające tych nakłuć. Należy do nich przede wszystkim klejenie żylaków z zastosowaniem kleju cyanoakrylowego. Dostępne są dwa systemy aplikacji kleju. Miejscowe nakłucie, wprowadzenie cewnika pod kontrolą obrazu USG i aplikacja kleju z 3 minutowym uciskiem na przebiegu zamykanego odcinka bez konieczności dodatkowych nakłuć wygląda wspaniale i określana jest, może z lekką przesadą, procedurą w przerwie na lunch. Klej jest dobrze tolerowany, skuteczność wysoka, obecnie oceniana już w 2-3 letnich obserwacjach. Dodatkowo ograniczony jest czas użycia pończochy uciskowej, niektórzy uważają, że jest ona nawet zbędna. To wszystko sprawia, że zabieg taki może być także wykonywany w okresie letnim.

Należy pamiętać jednak, że zamknięcie głównego pnia żylnego to jeszcze nie wszystko przy wydatnych i dużych żylakach. Żylaki te można usunąć w znieczuleniu miejscowym metodą haczykową Mullera, za pomocą skleroterapii- ostrzyknięcie lekiem (polidokanol –Aetoksysklerol lub sodowym siarczanem tetradecylu- Fibrovein), często w postaci pianyskleroterapia pianowa lub skleroterapia piankowa można też żylaki kleić klejem tak jak i główne pnie żylne. Te dodatkowe zabiegi wykonywane zwykle jednoczasowo wymagają kilku dni stosowania podkolanówek lub pończoch uciskowych, co poprawia komfort w okresie pozabiegowym.

Piana wykorzystywana jest także przy zamykaniu głównych pni żylnych przez cewnik wprowadzony do żyły jak w metodzie klejenia żył, jednak mimo tego, że nie stosuje się ostrzykiwania – tumescencji, jej skuteczność wobec metod termicznych i kleju jest istotnie mniejsza. Skuteczność tą poprawiają systemy uszkadzające ścianę wewnętrzną zamykanej żyły (MOCA- mechanochemical endovenous ablation) – W Klinice w Klaudynie stosujemy metodę mechaniczno-chemiczną, który powoduje obkurczenie się naczynia i zbliża wyniki do 92%-94% rocznych zamknięć do tych otrzymywanych po metodach termicznych i kleju ocenianych na 95-99% według różnych autorów.

Leczenie niewydolności żylnej, to także postępowanie zachowawcze oparte przede wszystkim na dobrym postępowaniu kompresyjnym – uciskowym. Odpowiednio dobrane podkolanówki, pończochy lub rajstopy uciskowe poprawiają znacznie wyniki leczenia i stanowią podstawę w postępowaniu profilaktycznym powikłań przewlekłej niewydolności żylnej oraz leczenia stanów pozakrzepowych. W Klinice w Klaudynie dostępne są produkty kilku producentów.

Nie zapominamy o leczeniu doustnym objawów niewydolności żylnej. Działanie tych leków jest jednak tylko uzupełnieniem w zmniejszeniu niektórych objawów niewydolności żylnej. Ich stosowanie nie może być traktowane jako podstawowe w leczeniu. Do leków tych należą preparaty diosminy, ruszczyku, trokserutyny, wyciągów kasztanowca itp.