Czym właściwie są telangiektazje potocznie nazywane pajączkami?
Pajączki, czyli teleangiektazje to rodzaj bardzo małych żylaków, których wygląd i kolor zależą od średnicy naczynia oraz głębokości w skórze.
Możliwe są trzy kolory pajączków:
Purpurowe, o średnicy do 2 mm i głębokości w skórze do 0,6 mm,
Granatowe – o średnicy do 1 mm, na tej samej głębokości,
Szkarłatne – o średnicy do 0,4 mm położone płytko, do 0,4 mm.
Skuteczność leczenia pajączków zależy od usunięcia żyły zaopatrującej (odżywczej).
Pajączki
Można wyróżnić następujące typy telangiektazji:
Telangiektazje samoistne – podnaskórkowe cienkie i jasnoczerwone, kruche i trudne do leczenia, nie mają wyraźnej żyły odżywczej.
Telangiektazje izolowane – występują bez objawów niewydolności żylnej, a naczynie odżywcze odchodzi prostopadle do powierzchni skóry i trudno jest je zamknąć celnym nakłuciem.
Telangiektazje związane z niewydolnym naczyniem odżywczym lub żylakami – tutaj najlepsze wyniki daje leczenie skleroterapią, uzupełnione o leczenie laserem lub elektrokoagulacją.
Telangiektazje wtórne (matting) – rozwijają się po zabiegach lub urazach, także po skleroterapii i flebektomii Mullera. Teoria ich powstawania opiera się na nowotworzeniu naczyń w miejscach uszkodzeń tkanki np. po zabiegach lub urazach
